Hikayeler ve Mektuplar

Kadına nefretle bakmaktan kendimi alamıyordum. Neler olduğunu bilmiyordum. Kime güvenmeliydim? Anneme ve babama olan güvenim bile azalmaya başlamıştı. Aklıma bütün bu karmaşadan çıkmak için bir yol geldi. Ben şu an bir rüyadaydım ve tek yapmam gereken şey kendimi uyandırmaktı. Bu şekilde yaşadığım dünyaya geri dönebilir ve adam akıllı düşünebilirdim. En azından tehlikede de olmazdım. 'Sizi bilmem ama ben bir süreliğine aranızdan ayrılıyorum. Artık kendi aranızda oynarsınız' dedim ve annemin bana çok uzun zaman önce rüyamda öğretti uyanma büyüsünü yaptım. Gözlerimi açtığımda yetimhane görevlisi başımda dikiliyor ve yüksek sesle adımı söylüyordu. Geri gelmiştim. Hemen yataktan kalktım ve 'Affedersiniz acaba hangi gündeyiz?' diye sorum. Kadın bana şaşkın şaşkın baktı ve bugünün tarihini söyledi. Nasıl olur? Rüyaya girdiğim gün ile aynı gündeydim. Daha sonra aklıma iki dünyanın zaman akışının farklı olduğu geldi. Hemen yataktan kalktım ve üstüme giyecek bir şeyler geçirdik...

Kafamdaki sorular gittikçe artıyordu. Arttıkça da cevapları bulmak zorlaşıyordu. Bir tuzağa düşmüş olmalıydım. Ve birisi bana yardıma gelecekti. Benim kanımdan olan birisi... Yerdeki yüz, yavaş yavaş kaybolmaya başlamıştı. Kendimi burada sıkışmış hissettim. Biliyorum ki, bu ormandan tek başıma çıkamazdım. İzin vermezlerdi. Peki eğer her şeyin başındaki kişi kral ise, o zaman yerde beliren kadın yüzü kime aitti. Annem olmazdı, onu daha önce görmüştüm. Fakat annem kadar genç birisine benziyordu. Ormandan ayak sesleri duymaya başladım. Biri geliyordu. Ne yapmalıydım? Saklanmalı mı yoksa neler olacağına bakmak için olduğum yerde kalmalı mı? İkinci seçeneği seçtim ve yerimden kıpırdamadım. Ayak sesleri giderek artıyordu. En sonunda çalılıklardan bir grup dev ve önlerinde de bir kadın belirdi. Bu kadın... Yerdeki yüzün sahibi olan kadındı. Yüzünde ise pis bir gülümseme vardı. Bana yakaladığı bir avmış gibi davranıyordu ve bu durum benim hiç hoşuma gitmiyordu. 'İşte buradayım.'dedim c...

Kocaman bir surat yerde belirmişti. Ne yapacağımı bilmiyordum. Korkmuştum. Olduğum yerde donakaldım. Hiçbir şey yapamadım. Yerde oluşan yüz, kocaman gözleriyle bana bakıyordu. 'Sonunda geldin.' dedi memnun bir şekilde. Anlayamadım. 'Siz kimsiniz?' diye sordum. 'Ben...' durdu ve bir kahkaha attı, 'Senin kaçacağını biliyordum. Hep böyle olur zaten. Onlara da söyledim ama beni dinlemediler.' dedi. Onlar? Hızlıca yaşadıklarımı düşündüm. Rüyam,onlara güvenme, onlara söyledim, onlar... Sila ve Mason mıydı? ' Her şey yalan mıydı?' diye sordum kendimi tutamayarak. Kocaman bir kahkaha daha attı ve ardından ' Nasıl da inandın ama!' dedi. Çok sinirlenmiştim. Peki Mayson bu hikayedeki kötü kişilerden biri ise o zaman babam? Babam Mayson'ı bana o kadar övmüştü ki... Sanki aklımı okurmuşçasına cevap verdi 'Babanın hiçbir şeyden haberi yok. Aslına bakarsan bende şaşırdım bu duruma ama baban Mayson'dan asla şüphelenmedi. Herhalde bu da Mayso...