Rüyalarına Dalan Kız - Geçmiş 8

En köşede yüksek, kraliyet desenli zarif, şık bir tahtta oturuyordu. Ve yanında ise... O adam... Ona baktım. Sadece ona baktım. Belkide o da bana bakar ve geçmişi hatırlar diye. Ama o an hiç beklemediğim bir şey oldu ve yanındaki adam onu kollarının arasına alarak tutkulu bir şekilde öptü. Prenses ise hiçbir şey yapmadı. Benim orada olduğumu görmüş ve gözlerimin önünde bana acımadan bunu yapmıştı. Bense... Salaktım. Gerçekten salak. Başka bir açıklama yoktu. Ben yer altındaki karanlık zindanda bile onu düşünürken, onu merak ederken... O tam karşımda bana ihanet ediyordu, bana acı çektiriyordu.

Gözlerim yetkililere kaydı daha sonra. İlk düşündüğüm şey ise bu şehri batırmamak için artık hiçbir nedenimin olmamasıydı. Ve yoktu da... O anın vermiş olduğu sinirle, bana takılan bütün ıvır zıvırlardan kurtuldum ve muhafızlara saldırmaya başladım. Gözüm hiçbir şey görmüyordu. İçimdeki öfke beni ele geçirmişti ve onu bastıramıyordum. Karşıma çıkan herkesi yerle bir ettim ve prensesin olduğu yere doğru çıktım. Benden öylesine korkmuşlardı ki... Yoluma bile çıkmaya korkuyor, kenara çekiliyorlardı. En sonunda en tepeye ulaştım... Prenses tahtında oturuyordu, yanındaki adam ise... Ayaktaydı ve prensesin önündeydi.
- Yine mi sen?
Demesi bile sabrımı taşırmasına neden olmuştu. O an onu boynundan tuttum ve aşağıya attım. Prenses gözlerini açmış bana bakıyordu:
-Ne yaptın sen?
Hiçbir şey diyemedim.. Benden korkuyordu. Bir adım yaklaştım, bir adım uzaklaştı...