Rüyalarına Dalan Kız-14. Bölüm

-
Yanımda oturan kişi yıllardır gelmesini beklediğim babamdı. Normal insanların babası kötülüklerin kralı, annesi de iyilik kraliçesi olmuyordu:) Yanlış anlaşılmayı en kısa sürede çözmeliydim. Babam kötü bir insan değildi. Baba... Ona gerçekten böyle seslenebilecek miydim? Hem de tam yanımda otururken...
- Annemle konuşmalıyım. Ortadaki yanlış anlaşılmayı düzeltmeliyim. Sen bunu hak etmedin. dedim gözlerinin içine bakmaya çalışarak.
- Teşekkür ederim. Annenin buna inanacağından emin değilim. Ama her şekilde şansımızı denemeliyiz. Annenin yanındaki adama dikkat etmelisin! Senin kim olduğunu öğrendiği an, seni öldürmeye çalışacaktır bu yüzden saraya başka bir kimlikle gireceksin. Anlattıklarına göre annen seni tanıyor ve bu tehlikenin farkında olmalı. Seni oraya tek başına gönderemem.
Bir anlığına beni sahiplenmesi çok hoşuma gitti. Daha önce beni bu kadar umursayan kimse olmamıştı. Yüzümde bir gülümseme oluştu. Bunu fark etmiş olmalıydı ki:
- Artık hep böyle olacak. Dediğim gibi seni yalnız gönderemem. Tabi ki yanına canavarda veremem. Ama burada benim gibi olan bir kişi daha var ve senin yaşlarında. Onu ben büyüttüm Kila ve onu kötülüklerden uzak tutmaya çalıştım hep. O da senin gibi. Mason!
- Geliyorum! 
Karşımdaki kapıdan ayak sesleri geliyordu. Benimle beraber gelecek kişinin...
İçeri girdi hızlı adımlarla. O... Kesinlikle kötü olamazdı.
- Aoron buradayım...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Rüyalarına Dalan Kız-6.Bölüm

-
Resim
Derinlere doğru giderken en sonunda beyaz bir ışık gördüm. Bir an için gözlerimi kamaştırdı bu beyaz ışık, hatta iyi göremedim bir süreliğine. Nerede olduğumu bilmiyordum. Mektupta yazan yer olmadığı kesindi sadece. Karanlıktı gökyüzü, ağaçlar, bitkiler, her şey... Sanki biri buradan renkleri çalmıştı ve yerine sadece siyahı bırakmıştı. Etrafımda evler vardı ama bunlar normal evler değildi. Normal evlerin 4 kat büyüklüğünde ve simsiyahtı. Arada ise koyu renkler vardı. Mesela kahverengi kapısı olan ev daha da kafa karıştırıyordu. Kapı ufacıktı. Neredeyse ben bile geçemiyordum, o kadar ufak bir kapı yapmışlardı, son anda içeri girebildim. İçerisi şaşılacak derecede renkliydi. Eşyalar ise... Her boyutta ve şekilde eşya vardı burada. Garip olan bir şey daha varsa burada kimsenin olmaması veya onları benim görmememdi. 'Kimse var mı?' diye çekinerek bağırdım boş evde. İlk başta ses gelmedi, ben ise hala stresli ve biraz da korku doluydum. Daha sonra siyah bir gölge gördüm. Bana doğru...
Devamı

Rüyalarına Dalan Kız - Geçmiş 5

-
Hava kararıyordu bu da muhafızları görmemizi zorlaştırıyordu. Yine de olabildiğince derinleri gidip saklandık. Ama çabamız boşunaydı ve ikimizde bunu biliyorduk. Muhafızların sayısı çok fazlaydı ve bizi bulmaları an meselesiydi. Yapacak tek bir şeyimiz kalmıştı. O anın tadını çıkarmak... Ve bir süre orada saklandıktan sonra bizi buldular. Prensesi anında benden uzaklaştırdılar. Nedenini anlayamamıştım. Aramızda olan hiçbir şeyi bilmiyorlardı. Muhafızlardan birisi tarafından kafama bir darbe yedim ve daha sonra gözlerimi sarayın mahkumlarının kapatıldığı karanlık bir yer altı zindanında buldum. Bir tane koyu kırmızı ışıklar saçan bir meşale vardı. Onun dışında başka bir ışık kaynağı yoktu. Bir muhafız kapıma geldi ve: - Bizi hayal kırıklığına uğrattın. Bunu asla senden beklemezdim. Şimdi ise çürüyüp gidecekssin bu kapkara ve ruhsuz yerde. - Benim suçum ne? Niye buradayım? - Nasıl yani bilmiyor musun? Prenses... -Peki siz nasıl biliyorsunuz? -Sana baştan anlatayım. Prensesin müsta...
Devamı

Rüyalarına Dalan Kız - 12.Bölüm

-
' İşte sana her şeyi anlattım  kızım. Ben kötü bir insan değilim ama benim kötü biri olduğumu düşünüyorlar. Bu olaydan sonra bir daha annenle konuşamadım ve olanları anlatamadım. Beni o halimle hatırladı. Senden çok uzun bir süre haberim olmadı. Prensesin bir bebeği oldu dediklerinde ilk olamaz dedim. Başkasından sandım. Onun benim çocuğumu benden saklayacak birisi olduğunu düşünmedim.Saraya bir casus koydum. Sakın yanlış anlama! Kötü niyetli değil. Sadece senin benim kızım olup olmadığını öğrenmek için. Sadece bir şey yeterliydi. İlk doğduğun an gözlerinden ışık saçılması... Prenses ile beraber hayal kururduk hep... Bir çocuğumuz olduğunda bana nasıl olacağını söylerdi. Eğer gözlerinden güneş ışığı renginde bir parıltı yayılırsa o senin çocuğun derdi. Nedenini hiç sormamıştım. Önemli değildi benim için. Belkide sonsuza kadar mutlu yaşayacağımızı düşünmüştüm. Ama...' Kila bir şey demedi. Sadece babası olduğunu idda eden kişinin dediklerine takılmıştı. Her şey daha mantıklı bi...
Devamı