Hikayeler ve Mektuplar

Daha önce beni kandırmışlardı ve bir daha kanmak istemiyordum. Fakat tuhaf bir şekilde de içimden bir ses ona inanmamı söylüyordu ve beni ona itiyordu. 'Sana gerçekten inanmak istiyorum ama zorlanıyorum. Daha önce beni kandırdılar ve planları hiç hoş değildi. Hatta şu orada olsam ne durumda olurdum onu bile bilmiyorum. Sana gerçekten çok inanmak istiyorum sadece bana gereken kanıtları gösterir misin? Başka türlü nasıl olacak bilmiyorum.' dedim. Bütün içimi dökmüştüm. Birkaç saniye sessizlik oldu ve: - Sana gereken her kanıtı bulacağım merak etme. Bana inanmak istediğin için de teşekkür ederim. başına daha önce neler geldiğini biliyordum. Annem beni uyardı. Bir süredir burada seni bekliyorum. Kaçacağını biliyorduk. Üzerindeki yükü anlıyorum. Sen hiçbirimiz gibi değildin. Seni olmaman gereken bir hayata soktuk ve daha sonra da senden geri gelmeni isteyerek dünyanı alt üst ettik. Kila tabi ki de istediğin zaman bırakabilirsin. Bu senin kararın. Hatta bizden nefret bile ediyor ola...

Deine'nin bana bu kadar uzun süre mektup yazmayıp hatta hiçbir şekilde haberleşmemesi ve daha sonra da birdenbire gizemli bir mektup göndermesi. Normal miydi? Acaba onu birisi etkisi altına mı almıştı. Bilmiyorum. Tek bildiğim şey Deine'nin benden fazlasını bildiğiydi ve bana yardım etmeye çalıştığı. Her zamanki gibi... Oturduğum yerden kalktım ve bahçeye biraz hava almak için indim. Tek başıma yürümeye başladım. Merak ettiğim bir şey vardı. Acaba sihrimi gerçek dünyada da yapabiliyor muydum? Bahçedeki dışarı ile bağlantımızı kesen duvarların yanına gittim. Birkaç sözcük mırıldandım ve duvarrda bir delik açıldı. Hemen içinden geçerek duvarın arka tarafına gittim. Ben çıktıktan sonra delikte kapandı. Etrafıma baktım. İlk defa tek başıma dışarıda idim. Özgürdüm. Ne istersem onu yapabilirdim. Hatta bir daha asla oraya geri dönmeyebilirdim. Yolda yürümeye devam ettim. Biraz ileride bir park vardı. Oraya doğru yürüdüm ve bir banka oturdum. Birkaç saniye yalnız kaldıktan sonra yanı...

Mektubun Deine'den gelmesi beni oldukça şaşırtmıştı. Deine gittiğinden beri bana daha önce hiç mektup yollamamıştı. Bu oldukça hoşuma gitmişti. Hatta ben de bir ara ona yazmayı düşündüm. Mektubun katlanmış olan kağıdını açtım ve okumaya başladım: Merhaba, Kila! Seni ne kadar çok özledim tahmin edemezsin. Sana uzun zamandır yazmadığım için çok özür dilerim. Seni daha çok düşünmeliydim. İnanamayacaksın ama seni geçen gün rüyamda gördüm. Ve bu rüya gerçek gibiydi, sanki gerçekten seninle konuşmuşum gibiydi. Bir an senin varlığını yanımda hissettim. Rüyamda sana geçmişte çok sık konuştuğumuz bir şeyden bahsediyordum. Bütün detaylarıyla hatırlıyorum. Bana ne yapman gerektiğini soruyordun, eaynı eski günlerdeki gibi... Bense sana kendin olmanı söylüyordum. Yine aynı şeyi söylüyorum. Ne olursa olsun sen, sensin. Bunu değiştirmeye çalışma. Sorunlarında kaçma. Bir süre dinlenmeye ihtiyacın olabilir. Ama unutma, sana ihtiyacı olanlar var ve sen onları yüzüstü bırakamazsın. Üstündeki sorum...