Rüyalarına Dalan Kız - Geçmiş 10
Kentten dışarı doğru var gücümle koştum. Sanki bütün öfkemi serbest bırakırcasına...Bana söylediği sözler mi daha koymuştu, yoksa arkasına bile bakmadan çekip gidişi mi? Benimle gelmeyişi mi? Yoksa onunla kalışı, onu bırakmaması veya bana karşı olan aşkını yitirmesi... Kafamda bin bir düşünce dolaşırken var gücümle koşuyordum. Yeni bir ihtimali düşündükçe daha da hızlanıyordum.
Halk saklanmıştı. Benden mi? Beni görenler hemen kaçıyor ve saklanacak yerler arıyordu ya da sertçe bakışlar atıyor ve korkularını gizlemeye çalışıyorlardı. Çok sinirliydim. Hem de daha önce hiç olmadığım kadar...
Anlık bir düşünceyle bir cadıya gittim ve bana olabilecek en karanlık yeri yapmasını söyledim. Bana bu büyülü yeri yaptı. Burası bir büyüden yapılmıştı ve bilmediğim bir şey vardı... Cadı bunları yaparken içime kötülük işlemişti ve beni lanetledi.... Kentte çok büyük zarar verdim. Bir ordum vardı. Devler, canavarlar, tek ayaklar...Kente çok büyük hasar verdiler. Bütün evleri yıktılar, çocukları öldürdüler ve birçok kadını köle olarak aldılar. Prenses ise bana karşı çıkarak kenti korudu. Ona karşı çok büyük bir nefretim vardı ama neden bütün şehre onarılamayacak zararlar verdiğimi bilemiyordum. Tek bildiğim şey, içimden birisinin bana sürekli birilerini öldürmem gerektiğini söylemesiydi...
Daha sonra bu karanlık yere geldim ve uzun bir süre burada kaldım. Bazı şeyleri fark etmeye başlamıştım. İçimdeki öfke prensesi hatırlayınca dinmeye başlamıştı. Ne yaptığımı düşündüğümde... Artık çok geçti. Ve tek yapmam gereken şeyin burada kalarak yaratıkların kimseye zarar vermemesini sağlamaktı. Ben de onlara karşı kötü maskemi taktım ve onları kötü olduğuma inandırdım. Tek düşündüğüm şey ise prensese zarar vermemeleri gerektiğiydi. Zorlandım, çok zorlandım bu karanlık yerde yaşamaya. Ben de şatoyu biraz değiştirdim ve üst katları bu şekilde aydınlık, ferah, bembeyaz bir sayfa gibi yeniden yaptım. Bu katlara kimse giremiyordu ve ben de kendimi rahatlamak için buraya geliyordum.
Anlık bir düşünceyle bir cadıya gittim ve bana olabilecek en karanlık yeri yapmasını söyledim. Bana bu büyülü yeri yaptı. Burası bir büyüden yapılmıştı ve bilmediğim bir şey vardı... Cadı bunları yaparken içime kötülük işlemişti ve beni lanetledi.... Kentte çok büyük zarar verdim. Bir ordum vardı. Devler, canavarlar, tek ayaklar...Kente çok büyük hasar verdiler. Bütün evleri yıktılar, çocukları öldürdüler ve birçok kadını köle olarak aldılar. Prenses ise bana karşı çıkarak kenti korudu. Ona karşı çok büyük bir nefretim vardı ama neden bütün şehre onarılamayacak zararlar verdiğimi bilemiyordum. Tek bildiğim şey, içimden birisinin bana sürekli birilerini öldürmem gerektiğini söylemesiydi...
Daha sonra bu karanlık yere geldim ve uzun bir süre burada kaldım. Bazı şeyleri fark etmeye başlamıştım. İçimdeki öfke prensesi hatırlayınca dinmeye başlamıştı. Ne yaptığımı düşündüğümde... Artık çok geçti. Ve tek yapmam gereken şeyin burada kalarak yaratıkların kimseye zarar vermemesini sağlamaktı. Ben de onlara karşı kötü maskemi taktım ve onları kötü olduğuma inandırdım. Tek düşündüğüm şey ise prensese zarar vermemeleri gerektiğiydi. Zorlandım, çok zorlandım bu karanlık yerde yaşamaya. Ben de şatoyu biraz değiştirdim ve üst katları bu şekilde aydınlık, ferah, bembeyaz bir sayfa gibi yeniden yaptım. Bu katlara kimse giremiyordu ve ben de kendimi rahatlamak için buraya geliyordum.
Yorumlar