Rüyalarına Dalan Kız - Geçmiş 9

-
Kral ve kraliçe kalan muhafızlarıyla bana doğru geliyorlardı. Hepsi bana, bir ölüm makinesi gibi bakıyorlardı. Gözlerinde ise, saf bir korku vardı... Yanıma geldiler. Prenses onların arkasına sığındı.
-Delikanlı, oldukça yeteneklisin ama bu krallığımı yıkma hakkını sana vermiyor!
- Ben...
-Ya buradan hemen git ya da...
Sonunu getirmesine gerek yoktu. Prenses çoktan benden uzaklaşmıştı ve bu bana yetiyordu. İçimden bir canavar çıkmıştı. Bunları kafamdan geçirirken kafama bir darbe aldım ve gözlerim kapandı...

Gözlerimi açtığımda yine o karanlık zindanda tek başımaydım. Adi herifler! Yine beni buraya sokmuşlardı. Beni bağladılar ve işkence ettiler. Benim için özel bir alet yaptılar ve beni ona beni ona bağladılar. Kaçmak imkansızdı, yapamıyordum, benim için özel olarak tasarlanmış olan bu alet benden çok daha güçlüydü... Bana çok uzun bir süre eziyet ettiler. O an ölmeyi istedim, belkide hiç doğmamayı....

Bir gün her günkü gibi muhafız bana işkence yapmak için içeri girerken, muhafızın farklı olduğunu gördüm. Belkide birisi gitmiş, diğeri gelmişti. Yanıma geldi, iyice yaklaştı:
-Benim...
Bu ses... Ne kadar bilincim tam yerinde olmasa da her zaman tanıdığım bu ses, yanımdaydı.
- Neden geldi?
Diyebildim sadece. Kelimeler ağzımdan zar zor çıkıyordu.
- Seni burada bırakamazdım.
Beni bağladıkları aletten beni çözdü ve:
- Çabuk olmalısın! Birazdan muhafız buraya gelecek. Senden tek istediğim beni ve yaşadığımız her şeyi unutman, arkana bakmadan buradan gitmen.
Beni aletten ayırdı ve arkasına bakmadan gitti...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Rüyalarına Dalan Kız-6.Bölüm

-
Resim
Derinlere doğru giderken en sonunda beyaz bir ışık gördüm. Bir an için gözlerimi kamaştırdı bu beyaz ışık, hatta iyi göremedim bir süreliğine. Nerede olduğumu bilmiyordum. Mektupta yazan yer olmadığı kesindi sadece. Karanlıktı gökyüzü, ağaçlar, bitkiler, her şey... Sanki biri buradan renkleri çalmıştı ve yerine sadece siyahı bırakmıştı. Etrafımda evler vardı ama bunlar normal evler değildi. Normal evlerin 4 kat büyüklüğünde ve simsiyahtı. Arada ise koyu renkler vardı. Mesela kahverengi kapısı olan ev daha da kafa karıştırıyordu. Kapı ufacıktı. Neredeyse ben bile geçemiyordum, o kadar ufak bir kapı yapmışlardı, son anda içeri girebildim. İçerisi şaşılacak derecede renkliydi. Eşyalar ise... Her boyutta ve şekilde eşya vardı burada. Garip olan bir şey daha varsa burada kimsenin olmaması veya onları benim görmememdi. 'Kimse var mı?' diye çekinerek bağırdım boş evde. İlk başta ses gelmedi, ben ise hala stresli ve biraz da korku doluydum. Daha sonra siyah bir gölge gördüm. Bana doğru...
Devamı

Rüyalarına Dalan Kız 26.-Bölüm

-
Mason bir süre sonra yanımıza geldi ve ateşi yaktı. Hava soğumaya başlıyordu. Her geçen gün daha da soğuyordu. Kış geliyordu belkide... Burada da Dünya'da olduğu gibi mevsimler var mıydı? Burası hakkında doğru dürüst hiçbir şey bilmiyordum. Sadece öğrenmeliydim.. Mason ormandan dönerken yememiz için bazı meyveler toplamıştı. Onları yedikten sonra bir ağacın gövdesine kıvrıldım ve gözlerimi yavaşça kapadım. Babamı düşündüm. Nerede olduğunu biliyordum bu yüzden pek zorlanmamıştım. Etraf bulanıklaştı ve tekrar netleşmeye başladığında babamın rüyasında buldum kendimi. Sarayın en üst katında oturmuş, çok dikkatli bir şekilde karşıya bakıyordu. İlk başta neye baktığını anlayamasam da, birkaç saniye geçince karşısındaki kapıdan bir kadın girdi. Yoksa o? Annem miydi? Kadın, babamın yanına yavaş adımlarla gitti ve yatağa, hemen babamın yanına oturdu. Konuşmaya başladı ' Kila'yı uyarmalıyız! Bunun sende farkındasın. Öyle değil mi? Gerçekten hiç Mayson'a güvendin mi?' dedi. Ş...
Devamı

Rüyalarına Dalan Kız -13.Bölüm

-
Yatağa yanaştı ve yavaşça yanına oturdu Kila. 'Sana tek bir şey soracağım. Peki beni bunca yıldır neden aramadın? En azından sende annem gibi rüyalarıma girebilir veya bana mektuplar gönderebilirdin. Seninde özel güçleriniz yok mu yani?' Kafasını eğdi ve ' Eğer dediklerini yapsaydım durum daha da kötü olurdu. Sen doğduktan sonra bir süre seni görmedim ama dayanamadım ve yanına gittim. Şehire ordumla girmem gerekti yoksa beni kesinlikle almazlardı. Herkes korkudan titredi. Orduyu tembihledim, kimseye zarar gelmemeliydi... Saraya doğru tek başıma yöneldim. Bembeyaz saray karşımdaydı. Aynı eski günlerdeki gibi. En sonunda sarayın en üst katına yani senin olduğun odaya çıktım. Beşikte mışıl mışıl uyuyordun. Tek istediğim seni bir kere kucağıma almaktı. Tam seni kucağıma alacakken kapı aniden açıldı ve içeri annen ile sözde kocası olan adam geldi. Yanlarında ise bir sürü muhafızlar... Annen dokunma diye bağırdı. Ona bana neden söylemediğini, benim çocuğumu neden benden saklad...
Devamı