Hikayeler ve Mektuplar

Mason bir süre sonra yanımıza geldi ve ateşi yaktı. Hava soğumaya başlıyordu. Her geçen gün daha da soğuyordu. Kış geliyordu belkide... Burada da Dünya'da olduğu gibi mevsimler var mıydı? Burası hakkında doğru dürüst hiçbir şey bilmiyordum. Sadece öğrenmeliydim.. Mason ormandan dönerken yememiz için bazı meyveler toplamıştı. Onları yedikten sonra bir ağacın gövdesine kıvrıldım ve gözlerimi yavaşça kapadım. Babamı düşündüm. Nerede olduğunu biliyordum bu yüzden pek zorlanmamıştım. Etraf bulanıklaştı ve tekrar netleşmeye başladığında babamın rüyasında buldum kendimi. Sarayın en üst katında oturmuş, çok dikkatli bir şekilde karşıya bakıyordu. İlk başta neye baktığını anlayamasam da, birkaç saniye geçince karşısındaki kapıdan bir kadın girdi. Yoksa o? Annem miydi? Kadın, babamın yanına yavaş adımlarla gitti ve yatağa, hemen babamın yanına oturdu. Konuşmaya başladı ' Kila'yı uyarmalıyız! Bunun sende farkındasın. Öyle değil mi? Gerçekten hiç Mayson'a güvendin mi?' dedi. Ş...

Babam bu oyunun içinde olabilir miydi? Anlattığı bütün hikaye yalan olabilir miydi? Beni tehlikeye atabilir miydi? O babam mıydı? Yoksa yalan mı söylemişti? Kafamdaki sorular gittikçe artıyordu. Arttıkça cevapları da karışıyordu. Sila ile Mason yine önümden yürüyorlardı. Bense bütün bunları düşünmekle meşguldüm. Ormanın derinliklerine doğru gitmeye devam ediyorduk ve burası bana gittikçe daha da fazla tehlikeli gelmeye başlamıştı. Sila ile Maayson sürekli önemde bir şeyler fısıldaşıyorlardı ama onları hiçbir şekilde duyamıyordum. Bir süre daha yürüdük. Dinlenmeye ihtiyacım vardı. Sanki ben umurlarında değildim. Onlar yorulmuyorlardı ve bu onları yolda tutmak için yeterliydi. Arkalarında yürürken bir kere bile dönüp bana bakmıyor veya benimle konuşmuyorlardı. Bu sessizliği bozdum ' Sila, çok yoruldum. Biraz dinlenebilir miyiz?' dedim. Bana şüpheci bakışlarıyla baktı ve ' Daha yeni dinlenmedin mi?' dedi. ' Benim bir insan olduğumu unutuyorsun galiba.'dedim hafifç...

Gözlerim açıldığında başımda Sila ve Mason dikiliyorlardı. ' Kila, Kila, Kila...' diye adımı tekrarlıyordu Sila. Yavaşça doğruldum ve ' Efendim Sila.' dedim. 'Uzun zamandır uyuyorsun. Ve seni bit türlü uyandıramadık. Senin için çok endişelendim. İyi misin?' dedi Sila.' Evet iyiyim. Sadece biraz fazla yorulmuşum. Normalde, Dünya'da her gece düzenli bir şekilde uyuruz. Bunun sayesinde gün içerisinde enerjimiz yüksek olur.' dedim gülerek. O sıcaklığı hissettirmeliydim. Gerçekten Sila'ya kardeşimmiş gibi davranmalıydım. Sila endişeli görünüyordu. Sanki bir şey yapmamdan korkuyordu. 'Bir rüya ya da benzeri bir şey gördün mü? Kral seni etkilemeye çalışmış olabilir. Eğer bir şey gördüysen sakın inanma!' dedi sesindeki paniği saklamaya çalışarak. Bir şey yaptığımı düşünüyor olmalıydı. Oyununu bozacak bir şey. Sakin, içten, samimi bir ses tonu kullanmaya özen göstererek 'Sila merak etme hiçbir şey görmedim. Sadece dinlendim. O kadar. Kimse rüy...

Ben rüyalarıma dalabiliyordum. Hatta şu an bedenim Dünya da olmalıydı. Peki kendi rüyalarıma dalabiliyorsam başkalarınınkilere de dalabilir miydim? Denemekten başka bir çarem yoktu. Önümde Yürüyen Sila ve Mason'a seslendim ' Ben çok yoruldum. Bir yerlerde durup biraz dinlenebilir miyiz?' dedim. 'Emin misin? Şu an pek güvenli bölgelerde değiliz.' dedi Sila. Sesindeki şaşkınlık oldukça barizdi. Ne vardı yani? Onlar hiç yorulmuyorlar mıydı? Biraz daha yürüdük ve güvenli bir bölge, diye adlandırdıkları yere geldik. ' Ben biraz uyuyacağım.'dedim. İkisi de bana şaşkın suratlarla baktılar. Onlara aldırış etmedim ve bir ağacın gövdesine uzandım. Aklıma Deine ile olan bütün anılarımı getirdim. Her bir saniyesine kadar zorladım kendimi. Gözlerimi yavaşça kapadım. Denedim... Sadece Deine'yi Rüyalar Dünyası olarak adlandırdığım yerde bulmayı. Birden etrafım değişmeye başladı. Bir boyut gibi bir şeyin içinden geçiyordum. Başım dönmeye başladı. Döndükçe dönüyordum. E...

Sila'nın anlattıklarından sonra her şey mantıklı gelmeye başlamıştı. Ama bir sorun vardı. Sila, annemizin eşinin, babası olduğunu söylemiyordu. Benim babama da baba demiyordu. Öyleyse Sila kimin kızıydı? Eğer krallın kızı olsaydı, kral onu kesinlikle tahta çıkartırdı. Ama kral bunu yapmamıştı bu da demek oluyordu ki onu önemsemiyordu, kendi kanından değildi. Benim babam... Babam Sila hakkında en ufak bir şeyden bahsetmemişti hikayesinde. Yolda Mayson'da hiçbir şey dememişti. Bu durumda Sila'nın benden sakladığı bir şeyler olmalıydı. Beyaz Saray'ı daha önce rüyamda görmüştüm ve şu an gittiğimiz yol, Beyaz Saray'ın yoluna da benzemiyordu. Bir şeyler ters gidiyordu. Babama mı güvenmeliydim? Yoksa önümde yürüyen kardeşime mi? İnsanların duygularını veya nasıl göründüğünü hiçbir zaman anlayamamıştım. Yetimhanedeyken, Deine adında bir arkadaşım vardı. İnsanların gerçek yüzlerini, gerçek niyetlerini çok kolay bir şekilde anlayabiliyordu. Ona hep bunu nasıl yaptığını sora...

Önümde Mason ve sözde ablam olan Sila ( Ne kadar artık emin olamasam da...) oturuyorlardı. Bu manzarayı başka türlü hayal ediyordum. En azından benim de içerisinde olduğum bir manzara. Ablam ilk başta beni gördüğünde çok sevinmişti, daha sonra ise beni hiç kale almamıştı. Babam bile beni bu kadar önemserken... Arkasını döndü ve ' İyi misin? İstersen yanımızda oturabilirsin.' dedi Sila. Başımı salladım ve yanlarına gidip oturdum. ' Daha ne kadar gideceğiz?' dedim. 'Merak etme yolumuz çok değil. Bir iki güne kadar orada oluruz ama sorun orada olmak değil. Sorun seni içeriye sokmak. Şu anki Beyaz Saray eski Beyaz Saray değil. Annemizin eşi kontrolü ele geçirmiş durumda ve annemiz hiçbir şey yapamıyor. Halk annemizin yanında olmaya korkuyor. Çünkü bütün muhafızlar, eşinin emrinde... Ama seni görürlerse her şey değişir. Halkın tutunacağı biri olması lazım. Bir kanun var bunun hakkında. Senin yaşıyor olduğunu biliyorlar ama buraya gelme ihtimalini hatta yaşadığın yeri ha...

Sihirde mi yapabiliyordum? Daha neler olacağını merakla bekliyorum. Sila yanına gitmemi söyledi ve eliyle gel işareti yaptı. Akarsuya uzanan sivri bir uç vardı. Uçurumun ucuna benziyordu biraz ama kayalıklar yerine sadece inanılamaz bir hız ve güçle akan akarsu vardı. Yavaş ve endişeli adımlarla Sila'nın olduğu yere doğru gittim. ' Sana söyleyeceğim sözcükleri benden sonra tekrar et ama bu sözcükler tek başına yeterli olmayacaktır. Bu sihri bütün bedeninde hissetmelisin. Akarsunun sesine tanık olmalısın, onun kalbi olmalısın. Sadece gözlerini kapa ve akarsunun sesine kulak ver.' Sila anlayamadığım bir dilde okunuşu oldukça zor olan birkaç kelime söyledi. Bende ondan sonra bu kelimeleri tekrarladım. Gözlerimi yavaşça kapadım. Sadece akarsu ve ben kalmıştık. Gözlerim yavaşça açıldı. Suyun altındaydım, karşımda oturan küçücük biri vardı. 'Merhaba! Hoş geldiniz prenses. Ben su perilerini kraliçesi ve bu akarsunun kalbi, su perisi Orletta. Sizi burada uzun zamandır bekliyor...