Rüyalarına Dalan Kız 25.-Bölüm

Babam bu oyunun içinde olabilir miydi? Anlattığı bütün hikaye yalan olabilir miydi? Beni tehlikeye atabilir miydi? O babam mıydı? Yoksa yalan mı söylemişti?
Kafamdaki sorular gittikçe artıyordu. Arttıkça cevapları da karışıyordu. Sila ile Mason yine önümden yürüyorlardı. Bense bütün bunları düşünmekle meşguldüm. Ormanın derinliklerine doğru gitmeye devam ediyorduk ve burası bana gittikçe daha da fazla tehlikeli gelmeye başlamıştı. Sila ile Maayson sürekli önemde bir şeyler fısıldaşıyorlardı ama onları hiçbir şekilde duyamıyordum. Bir süre daha yürüdük. Dinlenmeye ihtiyacım vardı. Sanki ben umurlarında değildim. Onlar yorulmuyorlardı ve bu onları yolda tutmak için yeterliydi. Arkalarında yürürken bir kere bile dönüp bana bakmıyor veya benimle konuşmuyorlardı. Bu sessizliği bozdum ' Sila, çok yoruldum. Biraz dinlenebilir miyiz?' dedim. Bana şüpheci bakışlarıyla baktı ve ' Daha yeni dinlenmedin mi?' dedi. ' Benim bir insan olduğumu unutuyorsun galiba.'dedim hafifçe gülerek. Tamam dermişçesine kafasını salladı ve olduğumuz yere kamp kurduk. Hava kararıyordu. Bu gece burada konaklamaya karar verdik. Mason ateş yakmak için ormandan kuru dal vb. şeyler toplamaya gitti. Sila ile ikimiz kalmıştık. Sila'nın yanına oturdum. Bana döndü ve ' Bu kadar çok yorulduğuna inanamıyorum. İnsan olmak böyle bir şey demek.' dedi. 'Evet. Sizi bilmem ama Dünya'dada pek hareketli bir insan olduğum söylenemez. Özellikle de bulunduğum ortamları düşünürsek.' bir an düşündüm. Sila'ya Dünya'daki hayatım hakkında ne kadar bilgi vermeliydim? Daha sonra beni tanımasının pek iyi bir fikir olmadığına karar verdim. ' Anlıyorum...' dedi, ses tonundan anlayamadığım bir ifadeyle...