Rüyalarına Dalan Kız- 8.Bölüm

Etrafımızdan değişik sesler geliyordu. Bu sesler beni biraz korkutuyordu açıkçası. Her yer karanlık ve korkunç sesler... Bacaklarım ağrımaya başlamıştı ve karnım da oldukça acıkmıştı. 'Bir yerde oturabilir miyiz?' diye sordum yanımda hiçbir şey demeden yürüyen fareye. 'Şu an olmaz. Biraz sabretmelisin. Burada mola verirsek bizi hemen bulurlar ve bir daha kaçma gibi bir şansımız da olmaz.' dedi fare. 'Peki biz kimden kaçıyoruz. Bana daha söylemedin. Biz kimden saklanıyoruz? Cevap vermediğin çok fazla sorum var...' diye sordum merakıma yenilip. 'Sana adını söyleyemem. Eğer söylersem aniden buraya gelir. Ama şunu bilmen yeterli olacaktır. bir sakın aklına girmesine izin verme. Yani bu şu demek; Eğer kafanın içinde bir ses duyarsan onu dinleme ve tam tersini yapmaya çalış. 2 burada kimseye güvenme. Eğer benim tuhaf davrandığımı görürsen beni bırak ve yola devam et! Sadeve bunları bil şimdilik, ne kadar bilirsen senin için o kadar tehlikeli olacak.' dedi fare. Eliyle tekrar gel işareti yaparak beni çalılıklara doğru çekti. Orada bir süre saklandık. İlk başta neden saklandığımızı anlayamasam da onları görünce anladım... Bir grup iri yarı, çirkin dev oradan geçiyordu ve ardından tuhaf ,değişik yaratıklar... Daha önce hayalini bile kuramadığım şekilde olan yaratıklar. Gidene kadar hiçbir ses çıkarmadık zaten istesem de korkumdan sesim kısılmıştı gibiydi hatta istesem de çıkmayacak gibi hissediyordum. Orada uzun bir süre kaldılar, gitmeye niyetleri hiç yok gibiydi. Çünkü grup çok yavaş ilerliyordu ve sayıları çok fazlaydı. Kafamda korkum dışında beliren net bir soru vardı ve o soru da  onların kimin için çalıştıklarıydı?